فریده گلبو؛ داستان‌نویس و پژوهشگر گفت: آثار ادبی ما باید بتوانند فضایی که در آن خلق شده‌اند را توصیف و مخاطب را تشویق کنند تا فضایی که نویسنده در اثرش به آن اشاره کرده‌ را بیابد و ببیند.

سرویس فرهنگ و ادب هنرآنلاین، فریده گلبو متولد ۱۳۱۹داستان‌نویس و پژوهشگر ایرانی ا‌ست. او تاکنون 19 عنوان کتاب که شامل رمان و پژوهش و کتاب‌های درسی است به رشته تحریر درآورده . از رمان‌های او می‌توان به "جاده کور"،"حکایت روزگار"،"دو غریب"،"بعد ازعشق"،"جادو"،"کنت سلما"،"میراث تاج‌ماه"،"توران وتندیس‌تن"،"آوای مقدس ودختر خیاط" و"کنت سلما" اشاره کرد. گلبو سال‌ها ریاست شاخه پژوهش وزارت فرهنگ و هنر را بر عهده داشت و درآن زمان آثار متعددی درباره قابلیت بناهای تاریخی و ادبی ایران به رشته تحریردرآورده؛ او ن از جمله پژوهشگرانی است که قریب به 40 سال پیش، درباره روستای ابیانه و ماسوله کتاب نوشته است.

از دیدگاه شما گردشگری ادبی چه معنایی دارد؟
من معتقدم هرچیزی در بستر زمان سیرتکاملی اش را طی می کند. متاسفانه گردشگری ادبی به معنای امروزی اش چندان سابقه ای ندارد که انتظار داشته باشیم درکشورما هم مورد اقبال قرارگیرد . اما بیان معمولی این موضوع به تنهایی می تواند جرقه شکل گیری این شیوه گردشگری را نیز فراهم کند. مثلا گروهی اهل ادب و هنربا هم جمع شوند و بروند بر مزار شاعری چون حافظ و سعدی و شعرخوانی راه بیندازند. بی شک سفرهایی از این دست به مرور می تواند برای گردشگران  و علاقمندان سفرجذابیت پیدا کند. من درسفرهای متعددی که به داخل و خارج از کشور می روم همواره در برنامه ام بازدید تمام موزه ها و امکان ادبی وهنری را می گذارم، حتی اگر این موزه گمنام باشد.